Sevgi Tuzaklarını Bilmek Ve Kurtulmak İçin,
Günümüzün en büyük hastalığı ve birçok rahatsızlığın baş sebebi sevgisizliktir. Sevgisizlik sadece sevginin yokluğu mu demektir? Sevgiyi şarta bağlamak, beklentilerde bulunmak, sevgiye değer biçmek te sevgisizliktir çünkü gerçek sevgiden kopuk ve bencilcedir. Neyazık ki zamane sevgilerin çoğu şarta bağlı, bencilce ve çıkarcıdır. Oysa ki canlar Allah için sevmenin bilincinde olmak ve sevgi tuzaklarından kurtulmak zorundadır. “Kim, îmânın tadını bulmayı severse, sevdiğini sâdece Allah için sevsin!”

Sevgi tuzaklarından biri sevgide karşılık beklemektir.”eğer bana iyi davranırsa, bende iyi olurum, beni severse ben de onu severim.” mantığıyla sevgiye yaklaşanlar sevgiyi bir sebebe bağlayanlardır. Sebebe bağlanan sevgi, sebep ortadan kalkınca tükenmeye mahkumdur. Pamuk ipliğine bağlı gibidir, nezamanki sebep ortadan kalkar o zaman sevgi de biter. Oysaki sevgi pamuk ipliğine bağlanamayacak kadar önemli ve vazgeçilmezdir hayatımızda. Onu pamuk ipliğinden kurtarıp koruma altına alabilmek için sebeplerden kurtarmak zorundayız. Sebepsiz sevmeyi öğrendiğimiz zaman sebepsiz sevilmeye de hak kazanmış oluruz.

Sevginin diğer bir tuzağı ise, “sevgimi haketmesi gerekir.”yaklaşımıdır. Sevgi, hakedilmesi gereken birşey değildir, doğuştan herkes sevilmeye hak kazanmıştır zaten. Sevgi İlahi Kudret’ in herkesin içine koyduğu bir değerdir, kimse bunu çalışıp kazanmamıştır. İlahi lutuf olarak bize verilen bu değeri koruyabilenler ve koruyamayanlar vardır ama bu değeri çalışarak hakedenler yoktur. Bu bilince sahip olanlar, herkesin Allah için sevilmeyi hakettiğini bilirler ve sevgilerini herkesle paylaşırlar.

Birbaşka tuzağa düşenler de “eğer …..yaparsa onu severim.” diyenlerdir. “eğer ders çalışırsa, eğer sözümü dinlerse, eğer çok para kazanırsa…” Bu kişilerin sevgi göstermesi için karşı tarafın sürekli beklentilere cevap vermesi gerekir. Beklentiler karşılandığı sürece sevgi gösterilir, eğer karşılanmazsa sevgi de biter. Sürekli beklentiler taşıyan bir ilişki zaten yıpranmaya ve tükenmeye mahkumdur. Çünkü kişi her beklentiye cevap verebilecek kudrette değildir. Böyle bir beklenti; kulun aciz ve yaratıcıya muhtaç olduğunu unutup ona taşıyamayacağı yük yüklemek anlamına gelir ki bir süre sonra o kişi de bu yükün altıda ezilir ve isteklerinizi karşılayamaz. Oysa ki sevgi isteklerle yıpratılmaya, tüketilmeye değecek kadar basit değildir, hatta bütün isteklerimizin üzerinde, bütün isteklerimizden daha çok ihtiyaç duyduğumuz bir duygudur. Varlığı içimize huzur, gönlümüze surur, gözümüze fer, dilimize derman, sözümüze ferman, kişiliğimize şahsiyettir. İsteklerle, beklentilerle tüketilmeyecek kadar değerlidir.

Bir diğer sevgi tuzağı da,”onu seviyorum çünkü … sahip.” mantığıdır. Bu şekilde sevenlerde o kişinin sahip olduğu bir özelliğinden dolayı sevgi göstermektedirler. “onu seviyorum çünkü yakışıklı, çünkü başarılı, çünkü,..” eğer kişideki bu özellik bir sebepten dolayı kaybolursa sevilme şansını da kaybetmiş olur. Oysa ki sevgi şansa, tesadüflere bağlı olmamalıdır. Sevgi özgürdür. Hiç sebepsiz, şartsız, beklentisiz, içten ve çıkarsızdır. Herkese ve herşeye yetecek kadar çoktur, paylaşıldıkça azalmayacak kadar cömerttir , herkesin içine tutunacak kadar vefalıdır, kendisini korumaya çalışanlara da rahmettir. İlahi rahmete ermek için bir sebeptir. İki cihan saadeti olmakla beraber, mümin için bir kurtuluş müjdesidir: Allah (c.c) bir hadis-i kudside şöyle buyurdu; “Benim rızam için, benim aşkımla birbirini sevenlere, benim için bir araya gelenlere, benim için birbirlerini ziyaret edenlere ve benim için birbirlerine harcayanlara sevgim hak olmuştur. Allah-u Teala Hazretleri bizi de sevgisine, rızasına vâsıl eylesin… Müslümanlar arasındaki muhabbetleri, dostlukları, ziyaretleri yardımlaşmaları, samîmî ilişkileri kuvvetlendirsin …