Yüreğine ilâhi nefesten üflenen dost,
Ve ölüm sana erişinceye kadar Rabbine kulluk et [Hicr, 99]

Ey insan, Halife-i zâdesin, makbulsün; her neye muhabbetin varsa ona kulsun!
Ey cân,Şunu iyi bil ki: Dertsiz aşk bir masaldır! Kendinden, kendi benliğinden geçmeyen bir aşık, aşık değildir!
Ey âşık! Aşk, ızdıraptan, dertten korkan nazlı, nâzenin kişilerin harcı değildir. Ey oğul! Aşk, nefsine hakim olan yiğitlerin işidir.

Ehli aşka bir belâ zindanındır bu mâsivâ
Mekke’den Kûfe’ye azmetti Hüseyn âli abâ
feryad û figanıyla ciğerimizi yakıp geçen Muharrem’den mâh-ı hayr olan Safere merhaba dediğimiz şu demde bir güzel SABIR suyu düştü ateşimize.

Madem beden almakla doyar, ruh vermekle hem birbirimize ikramla mükellefiz ya muhabbet dairesinde buluştuğumuz siz güzelim canlara sıcak bir tebessümle başlayalım ikrama…

“… Bizi mutlu edenin ne olduğunu öğrenmek ister misiniz? – İlerleme, evet ilerleme, gelişme… Neyi başardığınız umurumda değil eğer ilerleyemiyorsanız, katkıda bulunamıyorsanız, bitmişsinizdir… Eğer yaşadığımızı hissetmek istiyorsak ilerleyelim. Aynı döngüye sıkışıp kalmadan sürekli ilerleyelim. Eğer ruhunuzda, vücudunuzda, zekanızda, ilişkinizde, ya da işinizde bir ilerleme kaydedemiyorsanız hayatınız diğer insanlara kıyasla “ne kadar büyük” olursa olsun “mutlu” olamazsınız. İlerleme bir oyundur, size yaşadığınızı hissettirecek bir oyun!…”

Liderlik psikoloğu, kişisel gelişimci, yaşam koçu derler Anthony Robbins’in bir seminerinden aldığımız bu ders pek mühim. Sırf dünya mutluluğu peşindeki canlar bile bunun ancak hissiyatın kontrolü marifetiyle dem a dem bir olma, olgunlaşma, kemale erme olduğunu kabul ediyorlar. Aslında ici cihanın saadeti bu ilerleme oyununda gizli. Durmaksızın her gün yeni bir şeyler öğrenmeli, öğrendiklerimiz ile hallenmeli ve bunları etrafımızdakilerle paylaşmalıyız. Müslümanın iki günü birbirine denk olmamalı, her gününü bir önceki güne nazaran daha ileriye götürmeye çalışmalıdır… Zaten Resulu Kibriya aleyhi ekmelittehaya Efendimiz “İki günü denk olan ziyandadır” buyurmuyor mu? “Zamana katkı” ya birazcık daha vurgu yapınca ister istemez Necip Fazıl üstadın “Tomurcuk derdinde olmayan ağaç: odundur” tespitine taklılıp neden burada olduğumuzu hatırlıyoruz; Aşk ocağında bir can doğar da belki hayra vesile olur diye çıktık yola…

Kurumuş gönüllerimize bir ab-ı hayat bahşedip aşk tohumları ekecek olan en büyük yardım ise ancak O’ndan. Bakın bir nazlı niyâzda nelere kulak misafiri olduk: “Ey Rabbim, bana olan aşkının alameti nedir?” ve hitâb erişti: “Benim sevdiğim ve Benim hoşlandığım şeyleri yapabilmen için sana yardım ve lütfumu ihsan etmemdir.”

“Ya Rab! Hizmet için elini ve yüzünü yıka, buyurdun, şimdi beni sohbete davet ediyorsun, sohbet için gönlümü ne yıkayabilir?” Hakk Teâlâ buyurdu: “Dert ve hüzün!”

Yanmadan pişen yemek ya tatsız olur, ya da çarçabuk kokar. Bizi pişirecek yegane sermayemiz olan dert ve hüzünle devam edelim Hak dostunun satırlara ve sadırlara akan cümlelerine…

Afet-i gamdan aceb dünyada kim azâdedir
Herkesin bir derdi var mâdem ki âdemzâdedir.

Ey kardeş! Bedenin et ve kemik olarak hayvanlarla aynı. Sen, asıl düşüncen ile can bulmalısın. Düşüncen gül ise, sen bir gül bahçesindesin. Eğer diken gibi düşünüyorsan (nefsânî arzularına mağlûp isen) ateşte yanacak bir kütüksün! [Hz. Pir Mevlâna]

Ey akıl! Sen suya benziyorsun. Ateşimizden uzak dur! Yahut da bizim aramıza karış, kazanımıza gir, bizimle beraber kayna, bizimle beraber köpür, coş!

Ve Artık ben susayım ey çalgıcı! Sen bu hali perdeye vur, çalgınla sen söyle! perdelerden çıkan nağmelerden, aşkın ihtişamını, debdebesini duy, güzelliğini işit! [228. Mestmp3 uşşâk makamında ilahi]

Kainatın sesini duyup sözün perde olduğunu anlayana, o perdeyi de aşıp irfana erene, selam olsun…

Ey şekli olmayan, ey güzelliği güzelliğe sığmayan güzelim!
Senden başka sevgilim yok. Gönlüm ancak seninle huzur bulur. Ey benim dostum! Benim huzurumu ve kararımı alma! Senin cefan sebebiyle mahzunum. Aşkından başka seçtiğim bir şey yok! Aşkından başka ne işim var, ne de gücüm. Bedenimizi tamamıyla can haline koy, hepimizi hakîkat madenindeki inciye çevir; bağımı, bahçemi neşelerle sulayan bir çeşme lütfet!

Yâ İlahî, kalplerimizi şu azgın nefsin hoyratlığı içinde hantallaşmaktan muhâfaza buyur. “Oku” emr-i celîli muktezâsınca, zerreden kürreye her şeyi okuyabilecek hassas bir gönül kıvâmı nasîb eyle. Kâinat ve hâdisat mektebinin sır ve hikmet derslerinden gönüllerimize ulvî hisseler lutfeyleyiver…

Muhabbet-i Ehli beyt-i Mustafa üzerlerimize sâyebân,
Vakt-i şerif, Aleme bayram olan Cuma,
ömür ve şahsiyetlerimiz, ahir ve akibet,
zahir ve batınlarımız hayrola, aşk ola, aşk ile dola,
Aşkullah, Muhabbettullah, Marifetullah,
Şevkullah ve Zikrullah gönüllere nakşola erenler

Umalım ki Mevlam söylediklerimizi önce bize duyursun,
sonra ihtiyacı olanlara tesir buyursun. . .

Sözü çok olanın, yalanı dahi çok olur imiş;
Yüksek müsaadelerinizle

Mevlam ateş-i aşkınızı ziyâde eylesin
Gam ve telaş sizlerden uzak olsun da
huzur bulasınız efendim