Sevgilinin ardından yazılan, dua kıvamında bu lâtif şiiri, bir telli kavağın ömür boyu maruz kaldığı esintileri, yüreği bir yaprak gibi titreyerek hisseden cana aşk olsun, ömrü aşk ile dolsun, huzur bulsun . . .
Aman, dedi telli kavak; kıyman!
Sular bulandı ayaklarının ucundan
Yapraklar yalvardı hep bir ağızdan; vurman!
Yaşayıp gidiyorduk şunun şurasında.
Kim gönderecek şimdi selamını suların,
Samanyoluna yaprak yaprak?
Ne olacak şimdi rüzgar?
Kuşlar nereye konacak?
Eğer aşkı seversen cân olasın 
Bir telli kavak bile ayrılıkdan dolayı neler yaşamış. Biz insanların sevgiliden ayrıldığı günden itibaren yaptığı feryad az mı ?
Kuşları yuvasız bırakan,
Rüzgarları selamsız bırakan
Elleri vedaya alıştıran,
Mecnunu çöllere düşüren,
Her mevsimi sonbahar kabul ettiren,
Ayrılık!
Vefa olmasaydı ne olurdu ?
Aşık Veysel şiirinde nasıl da anlatmış ,
Ay geçer yıl geçer uzarsa ara
Giyin kara libas yaslan duvara
Yanından göğsünden açılır yara
Yar gelmezse yaraların elletme.
***
Sen petek misali Veysel de arı
İnleşir beraber yapardık balı
Ben bir insan oğlu sen bir dut dalı
Ben babamı sen ustanı unutma.
Telli kavak şiiri neler hatırlattı birden. Paylaştığınıziçin teşekkür ederim.