Yoksa insan, sanır mı ki kendi keyfine bırakılır? [Kıyâmet, 36]
Çölde savrulmak için rüzgâr uman kum gibiyim
Her seher sönmek için şems gözeten mum gibiyim
Savrulursam, ya sönersem bana hiç ağlamayın;
Çünkü ben hâl-i hayatta daha merhûm gibiyim
Aziz dost,
O gülleri kapının önünde bırak; ey aşk…
Bülbül şeydâ ise gül perişândır. Kim kime rahmedecek?
Rabbim! O da, ben de senin rahmetine muhtacız. Bize kan ağlatan aynı elemdir; sana aynı nârın dibinden aynı sesle haykırıyoruz. Ukûbetine düçâr olduğumuz takdirin, diktiği ateşten sütun etrafında birbirine dolaşmış, birbirini sokan iki yılan gibiyiz. Lakin bir zamanlar cemalinin aydınlattığı alemde iki sermest güvercin olduğumuzu unutmadık; Rabbim ya bu çölü o cennete çevir, ya bu hatırayı gönlümüzden sil, zira halimiz yamandır..
Allah, cümlenizi bizim düçâr olduğumuz dertten masun eylesin…
Eğer aşkı seversen cân olasın 
mevleviliği yaşayan ya da yaşatan birileri olmalı, el öpüp bizede yol gösterecek büyük arıyoruz. Ümit bey yardım edemezmisiniz.
Her ayrılığın aslı buluşmadır.
Kur’ân’da “Onlar, Allah’ı severler” sözünü okudun ya, bu söz, “Allah da onları sever” sözüne eşittir.
Temiz aşk, Muhammed’le eşti. Allah aşk yüzünden ona “Sen olmasaydın…” dedi.
Hasılı o, aşkta tekti. Onun için Allah, peygamberler içinden O’nu seçti.
Gönüllerin dönüşünü aşktan bil. Aşk olmasaydı dünya, donar kalırdı.
Bu dünya pazarında sermaye altındır; o dünyada ise aşk ve iki ıslak göz.
Ey dostlar! Gönül, eminliktir, huzur yeridir. Pınar ve gül bahçeleri içinde gül bahçeleri vardır.
Rahmetler saçan dua kapısını kim vurdu da ona yüzlerce baharla icabet edilmedi?
Hz. Mevlana Celal-ed-Din Muhammed Rumi (k.s)