Eğer aşkı seversen cân olasın

İlâhî meşrebim, vahdetperestim, şerâb-ı cilve-i hayret ile mestim

Menü

İçeriğe geç

Başlangıç
Ben ne isterim
Benim kalbim temiz
Tercüme-i Hal

25 Ocak 2012 by umutrehberi

Korumalı: Gül-i Rana

Bu içerik şifre ile korunmaktadır. Görmek için lütfen aşağıya şifrenizi girin:

Şifre:

Paylaşalım:

Facebook
Twitter
E-posta
Yazdır

İlgili

Bu yazı Has Oda içinde yayınlandı ve Derya Türkan, Doç. Dr. M. Nuri Uygun, Fahrettin Yarkın, Fikret Erkaya, Gül-i Rana, Halvetiyye, Kalecikli Mir’âti Baba, Küsmeyem mi şu feleğe, Kenan Rıfai, Kuşadalı İbrahim Halveti, Murat Aydemir, Niyazi Mısri, Safvet Efendi, Salih Bilgin, Serhan AYTAN, Taner SAYACIOĞLU, Uşaklı Yakupzâde Mustafa Özyürek Efendi, Şabaniyye, İzmirli Mehmet Oruç Hoca, İzzeddin Hümayi Bey olarak etiketlendi. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.

Yazı dolaşımı

← Son darbe-i kalbim

Ümmî Sinân →

MUKADDİME

Ben ne isterim
Benim kalbim temiz
Tercüme-i Hal

Hayal Perdesi

[İÇ.İNDEYMİŞ.İM] Yâ Rab bu benlik senin vârındır, senden ç.almışım Bu iklîm-i bedende gayrı yok, seni bulmuşum Ne sen bensiz tanınır ne ben sensiz vâr olurum Hamdülillah senin benliğinle taşıp dolmuşum Her ne yöne döndürsem yüzüm, seni görür gözüm Kimi Kerem(in) kimi Aslı(n)dır, hayrân kalmışım Bildim, âşık ma’şûk da sensin Şirin ile Ferhâd İki var bir olunca, benlik dağını delmişim Ben Mecnûn’um sen Leylâ desem âşikâr şirk olur Bu benliği kaldırıp aradan, ben sen olmuşum Bu fenâda benliğin arıt, aslını ara bul Abdal Zıyâ der, üryân olup aslımı bulmuşum Bir varsayımdan ibâret olan benim, hep vâr olan sen olmam mümkün değilse de senin bir süreliğine ben rolünde görünme ihtimâlin yok değil...

[ÎTİRAFLARIM•1] Îtirâf kelimesi 'a-re-fe kökünden irfân, bilmek, idrak etmek, tanımak ile özü bir kardeş... Bir kimsenin başkalarına söylemek istemediği bir gerçeği veya suçu artık saklamaktan vazgeçip açıklaması, bu yolda gerçeği gizlemeden söyleme, hakkını verme anlamına geliyor. Duydum ki suçunu îtiraf eden çocuk daha da masûmdur. O halde "yaşayanın ben olduğunu sanmak" suçuna îtirafımdır: Belki de vâr olduğum, neden vâr olduğumu anlamadığım, bunu anlamak için mücâdele etmek zorunda kaldığım için kızgındım Tanrı'ya! Bir ömür, bir nefes kadar yakınken, aslında hiç yalnız kalmamışken görememek, bilememek, hiç var olmamış bir kafesten kurtulmaya çalışmak gibi! Oysa istesem de O’ndan kopamam, gölgenin aslından ayrıldığı nerede görülmüş! Acı çekmemin sebebi O’nun uzaklığı değil hemen yanı başımda olduğunu hissettiğim halde, tanıyamadığımdan sarılacak kimse yok zannetmemdir. İnsanlığın târifi daha açık nasıl söyleyebilirdi ki: Men 'arefe nefse-hû feqad 'arefe rabbe-hû: Kim ki kendini tanıdı derhâl rabbini tanımış oldu! Ne demişti tenhâda âşık: O'nu görmeyen yok bilmeyen çoktur! Ve şimdi eksikliğimi hissederken... Havaya dokunamayan eller kadar çok özledim kendimi: Ey âşık, aç can gözün Ki zât-ı mutlaktır özün Tanımayanlar Hak yüzün Bilebilir mi kendini

[SIKIŞ.AN P.ATLA.R] Hak Dost, hem içine hem de dışına baktı Yâni özü dışarı çıkıp aslına aktı Yine ALLAH’a kavuştu ALLAH’tan çıkan ışın İmâm oldu! Saf saf arkasında sıkışın Sonsuz ve sınırsız (süptil) latîf (yüksek titreşimli enerji) manâyı, hızını düşürerek yoğunlaştırınca (kesif) sınırlı bir madde(ymiş gibi) görünür. Zamân-mekân-imkân; aynîyle insan! Öyleyse insan, sıkıştırılmış sonsuzluktur. Önce bedene sıkıştırıldı; üflenen ruh, üst boyuttaydı (Cennet) sonra (alt boyut) dünyâya sıkıştırıldı. Dünyâyı (gafletle) îmâr etti, medeniyetler inşâ etti sonra da yeryüzünde bozgunculuk çıkarıp tahrîp etti. En son köşeye (eve) sıkıştırıldı ki evde, ev sâhibinden gayrısı yoktu! Elbet buradan da bir filiz verir, buradan da fışkırır. Zîrâ insan, özü itibariyle sıkıştıkça büyüyendir. Bu gerçeğin kitapta bile yeri vardır: İkrâ (Varlığı oku) Mâ ene bi kâri'in (Okuyanlardan değilim) Cehdime (takâtimin son noktasına) ulaşıncaya kadar (kendime daldırıp) Sıkıştırdı ve bıraktı X3 Yaratan (seni izhâr eden; sen yoksun, O hayatın kendisi olarak kâim) Rabbinin ismi (ile işaret ettiği hakîkatin olan zâtî kuvveler) ile OKU! [İlk okunan âyet meâli, Alâk:1] İnsanlığın târifi olanın okuduğu, varlığın işleyiş yasası olan kitabın insan ile aynı kaynaktan doğdunu, yine kendi buyurdu: El-insan ve'l kurân tevemân İnsan ve Kur'an; aynı anneden doğan ikiz kardeştir gerçeği bilinince sessiz (sessiz) kitap olan satırdaki Kurân'ın, canlı ve konuşan (nâtık) kitap olan sadırdan doğan insanı tefsîr ettiği anlaşılır: Hak, kendini halka bildirmek için İnsanı kendine timsâl eyledi Kur’ân-ı nâtık'ın tefsîri için Kur’ân-ı sâmit'i inzâl eyledi Ne demişti âşık: Sen yeter ki şimdi ve burada HAZIR ol, Kul sıkışmayınca HIZIR yetişmez! Âdem'e sığan, âleme sığmaz!

[DOĞ.ANDAN.İYİLEŞ] Her yere bakmana rağmen hâlâ aradığını bulamadıysan bunun sebebi, aradığın şeyin zâten elinin altında olmasıdır. [Lao Tzu] HAKK’ın anayasası mükemmel derken âyet Doğal olan düzeni değiştirmek cinâyet G.âyet açık: Herşey O'na zorunlu secdede Doğa yasalarını koşulsuz kabûl ede Doğa yasalarına: HAKK’ın sünneti denir Ahrette de işler! Ve kul hakkı ödenir Doğa, koca bir ağaç! Tohumu ermiş zâtlar Özsu emmeyen her dal, kurur! Ateşe atlar Arzda, benlikleriyle kibirlenerek, sanal varlıkla perdelenerek çirkin bir entrika düzeni tezgâhladılar. Oysa her çirkin iş, sâdece onu çevireni çepeçevre kuşatır; herkes kazdığı kuyuya kendi düşer. Acaba onlar, öncekilerin tâbi olduğu sünnetten (Allâh'ın sistemi, doğal düzeninden) başkasını mı bekliyorlar? Sünnetullâh için bir alternatif asla bulamazsın! Sünnetullâh’ta bir değişme asla bulamazsın! [Fâtır:43 Meâli] Allah'ın kanunları, varlığın işleyiş yasası, doğanın kanunlarıdır ve doğanın bütün kanunları, tek bir kanunla bütünleşir: BİRLİK: TEVHÎD! Bu yüzden sevgi bağıyla bir•birlerine tutunan ve bütün tarafından sahiplenilen, gerek kendi vücûdunda gerek hayatın akışında hiç bir zorluk hissetmez. İnsan, "değerinin nereden kaynaklandığını" bularak kendini iyileştirmeden, dünyâ da iyileşmeyecek vesselâm

[GEL GÖR BENİ] Allah'ı bütünden başka yerde arama! Her var görünen Allah'ı işaret eden bir âyettir lâkin hiçbiri O'nu apaçık ayân etmez. Kendisine bağlandığımız her şey bizi Allah'tan uzaklaştırır. İlk önce varlığa bakılır sonra varlığa "dikkatle bakılır" ve onun bir yansıma olduğu "görülür!" Daha sonra da "aynada yansıyanı arayış" başlar. Varlık "bir" olandır, çokluk yanılgıdır o halde, vâr olmayan bir kafesten nasıl kurtulabilir ki insan? Bütün bu gürültüye, onca kalabalığa rağmen yaşam toplumsal değil bireysel, onca eyleme rağmen yaşam fiziksel değil zihinseldir! Açıkçası âfâkta değil enfüste, harekette değil sükûnda yâni bâtında yazılıyor bütün senaryo! Ve sen ey can! Uçsuz bucaksız düşünce âleminde tek başınasın; kendi özüne keskin bir bakıştan, Bir'i bir görmek derdinde, bir çift gözden ibâretsin. Kırılıp darmadağın olmuş bir aynanın (kesret) minik minik parçalarının bütün yansımalarını puzzle gibi bir araya getirip bütün'ü (vahdet) büsbütün görmekle yükümlüsün. Bütün filim bundan ibâret vesselâm: Kurdu bir bazâr-ı kesret, alan satan kendidir Bilmeyenler gördü mahlûk, bilen settâr eyledi Yetmeyenler birliğe, bu kesret içre oldu gark Kimini bülbül edip zâr, kimini har eyledi

ibnu’l VAKT

[İÇ.İNDEYMİŞ.İM] Yâ Rab bu benlik senin vârındır, senden ç.almışım... Her ne yöne döndürsem yüzüm, seni görür gözü… twitter.com/i/web/status/1… 2 hours ago
Huzurundan ayrılmadan "eksik olmayasın" diye bakardı ağlamaklı ağlamaklı... Nasıl yakardı! Neden sonra suâl ettiği… twitter.com/i/web/status/1… 1 day ago
[G-AYRIDAN BERÂT] Kendini var.sayan, her canlının vücûdu mahkeme salonudur, berât eden kıbleye karşı îdâm edilir.… twitter.com/i/web/status/1… 2 days ago
Görünmezlik, gerilim sineması için vazgeçilmez bir nimet. Bir şeyin varlığını hissediyor ama onu göremiyorsanız, bu… twitter.com/i/web/status/1… 4 days ago
Dünyâyı yâni kendinden başka herkesi düşünen insan, bütün dünya ile birliktedir. İnsanlığın târifi olan, ilk adımı… twitter.com/i/web/status/1… 6 days ago

Follow @umutrehberi

BİRLİK DÜKKANI

Cuma mektupları (149)
Dervişim sen çek çileyi (50)
Dilküşa (2)
Dinle Ney'den (7)
Has Oda (13)
Hutbeden gönüllere (4)
Mersiye (1)
Nâat-ı Şerîf (9)
Nev-niyaz ve Dedesi (19)
Nutk-u Şerif (5)
Nutk-u Şerif (1)
Rüyâ Defteri (14)
Seyreyle Güzel (95)
Umutrehberi Kitabı (4)
Zevk-i Tahattur (167)
İrfan Mektebinden (59)

Kültürden irfâna

Nisâbü'l-Mevlevî, Şeyh İsmail Ankaravî Dede

Nur, Mustafa Kutlu

Peygamberimizin Hayatı ve Daveti, Safiyurrahman Mübarek Furî

Hicaz Hatıratı, Hüseyin Vassaf

Kabe Yollarında Surre Alayı Hatıraları, Ahmed Salahaddin Bey

Örselenmiş Osmanlı'dan Medeniyet Umuduna, Sadettin Ökten

Hz. Peygamber'in Günlük Hayatı, Fatma Z. Kamacı

Necmi Rıza Ahıskan'dan Seçmeler, TRT-TSM Arşiv Serisi

AHENK, Tanbur ile Kemençe, Murat Aydemir, Derya Türkan

ÂGÂH OLUNUZ

Madem "her an yeni bir ilâhî tasarrufta" (55:29) olanın halifesiyiz; bekleyin, görecektir, duranlar yürüyeni; sabredin, gelecektir, solmaz, pörsümez yeni!

Diğer 7.477 takipçiye katılın

WordPress.com'da Blog Oluşturun. Tema: WordPress.com tarafından Misty Lake.

E-posta adresine gönder İsminiz E-posta Adresiniz

Vazgeç

Yazı gönderilemedi - e-posta adreslerinizi kontrol edin!

E-posta kontrolü başarısız oldu, lütfen bir daha deneyin.

Üzgünüm, blogunuz yazıları e-posta ile paylaşamıyor.

Gizlilik ve Çerezler: Bu sitede çerez kullanılmaktadır. Bu web sitesini kullanmaya devam ederek bunların kullanımını kabul edersiniz.
Çerezlerin nasıl kontrol edileceği dahil, daha fazla bilgi edinmek için buraya bakın: Çerez Politikası