Hayır! Doğrusu, işledikleri günahlar, kalplerinin üzerinde pas tutmuştur. [Mutaffifîn:14]

Ey affedip esirgemede bir tek olan Rabbim! Ey büyük günahların bile kendi yanında saç teli kadar küçüldüğü. Ey aşığın sağanak yağmura benzeyen gözyaşlarına rahmet eden. Ey kulunun pişmanlıktan dolayı inlemesini seven! Ey hastalık ve illetlerin ilacı elinde olan!

Nefsime, sapkınlıklarından, taşkınlıklarından dolayı engel olamadım. Bu sebeple tuğyanı arttı, haddini aştı, günahları çoğaldı da çoğaldı. Şimdi ümitle rica kapısının önünde durmuş, işlediğim günahları itirafla tevbe ediyorum. Lâkin seni ancak tevhid ile söz ile bilebiliyorum.

Geldi geçti ömrüm benim, saçlarıma ak düştü, ihtiyar oldum. Yolculuk başladı. Nefs, isyanından dolayı şaşkın. Gözler gaflet uykusunda. Halbuki kul gece yarılarında O’nun kapısında ağlayıp inleyerek uyanık durmalı değil mi!

Günahlarım deniz dalgaları gibi kabarıp taştı; kumların ve yıldızların sayısını aştı. Ey mağfiret umanların günahlarını bağışlayan yegâne dayanağım! Alemlerde orta yolu tutanların en hayırlısı olan Azîz insanın -Hazret-i Peygamber’in- üzerine yemin olsun ki benim senden umudum asla kesilmeyecek.

Nefs, ihmal edip ibaadet ve taate yönelmedi. Haşr’ın hesabı için bir amel işlemedi. Haşrın verdiği ürpereti ile Mısrî’nin gözlerinden yaşlar dökülüyor. Lütfunla merhamet et, yanılıp ayağımın kaydığı, sürçüp işlediğim günahlarıma bakma. Bana bakma da kendi keremine bak. Şüphesiz kerem sahibi Yüce Sultân, kölelerini affetmeyi sever.

Ey kudret ıssı,  padişâh, lûtfeyle açıver yolum,
Bağlandı her yânım i şâh, lûtfeyle açıver yolum.
Şol ism-i zâtın hakkıçün, cümle sıfâtın hakkıçün,
İzz-ü sebâtın hakkıçün, lûtfeyle açıver yolum.

Ol ism-i a’zâm hakkıçün, ol nûr-i ekrem hakkıçün,
Ol Fahr-i âlem hakkıçün, lûtfeyle açıver yolum.
Lütfûnla insân eyledin, vaslınla handân eyledin,
Hicrinle hayrân eyledin lûtfeyle açıver yolum. *

Saldın şikâra hod benî, avım alıp bulam seni,
Bağladı dünyâ-yı denî, lûtfeyle açıver yolum.
Şaşırttı bizi nefs-i bed, eyledi hep yolları sed,
Ey lûtfu çok senden meded, lûtfeyle açıver yolum

Bu can yine vuslat diler, sen şâh ile vahdet diler,
Varmağâ dil nusret diler, lûtfeyle açıver yolum.
Her kande kâmil görürüz, bakıp ana yeriniriz,
Dönüp sana yalvarırız, lûtfeyle açıver yolum.

Kulda n’ola yâ Rabbenâ, kim sana doğru yol bula,
Sensin kamû derde devâ, lûtfeyle açıver yolum.
Zikrin enîs et bu dile, erişe tâ dilden dile,
Yol göstere ilden ile, lûtfeyle açıver yolum.

N’etsin Niyâzî derd-mend, etmiş anâsır kayd-u bend,
Bilmem ilâhî gayr-i fend, lûtfeyle açıver yolum

Hicrinle hayrân eyledin lûtfeyle açıver yolum. *
*  Hakk’ın  mahrum  bırakması  bile ihsandır.  Allah  Teâlâ’nın  bir şeyi  men  etmesine  üzülmek  O’nu  hakkıyla anlayamamaktır.  Yeterince  rızık  verip  ve  azgınlıktan  men etmiş ise sana nimetin  tamamının verilmiş olduğunun delilidir.