Cana can bahşeden yar-i hakiki ile bir olamayınca, ayılması olan dünya şerabı ile sermest olanlardan Ömer Hayyam’ın (v. 1131) YOLO (You only live once) mottosuyla seyreylediği alemde,
Aşk ehli ayılmaz ezelden tâ ebed sarhoş olur,
Pes nice ayılsun ki dâim devreder peymânesi
beyitleriyle “yazık ki ayılması olan bir derde iptila olmuşsun” ayarı çekilen, avunanların testisinden sızanlardır.
اسرار ازل را نه تو دانی و نه من
Derler ki, dindar olan kimseler,
Nasıl ölseler, öyle dirilirler.
Biz de bu yüzden şarap ve sevgiliyleyiz;
Ola ki mahşerde bizi, öylece dirilteler.
Derler ki firdevs cenneti olacak,
Orada saf şarap ve huri kızlar olacak,
Biz şarapla sevgiliyi seçtiysek, haklıyız,
Nasıl olsa işin sonunda, böyle olacak.
Derler ki: Adn cenneti hurilerle hoştur.
Ben de derim ki: Üzüm suyu hoştur.
Al şu peşini birader, çek elini veresiyeden.
Çünkü davulun sesi uzaktan hoştur.
Derler ki küfürden dine yol bir nefes!
Hem vesveseden yakîne yol bir nefes…
Ömründeki mahsuldür o, bil kadrini,
Hoş tut onu, bir ömre bedeldir nefes!
Mehtap ile Zühre gökte oldu olacak
Kıymetli olan nesne şaraptır ancak
Ben pek şaşarım şarap satan kimseye,
Ondan iyi bir şey bulamazken alacak!
Ezel sırlarını ne sen bilirsin, ne ben.
Bu muammayı ne sen çözebilirsin, ne ben.
Perdenin önünde benimle senin dedikodularımız vardır;
Perde kalkınca ne sen kalırsın, ne de ben!
Kuklayız biz, kuklacıdır çarkıfelek
Vallahi mecaz değil, bu söz bir gerçek!
Varlık sahasında oynadık oyunumuzu,
Yokluk denilen sandığa girdik tek tek…
280
Sünneti, farzı fazla kafana takma,
Ekmeğinden yoksula verdin bir lokma.
Dostu ve gönlü hoş tut, kötülüğü kov;
Şarap ver; cennetliksin mutlaka, korkma!
Ömer Hayyam ı samimi bulmuyorum bazı rubaileri mecaz diyerek geçiştirilse de buraya yazdığım rubai nin bir açıklaması yoktur. Tarihimizde çok daha kaliteli, örnek alınacak birçok pirimizin bulunduğunu düşünüyorum selametle …
Bunları okuduğunda, canına okunmuşçasına din-i-darlık kalıbı sarsılan, dini camiden, Ramazan’dan öteye geçememiş, “kıl beşi kurtar başı” pazarlığındakiler için Hayyam’ın rubaiyâtı “iç ol zehri ki bal olsun sonunda…” kıvamında bir şifâ olsa gerektir. Vesselâm vedduâ velmuhabbe…
🙂
Kuklayız biz, kuklacıdır çarkıfelek
Vallahi mecaz değil, bu söz bir gerçek!
Varlık sahasında oynadık oyunumuzu,
Yokluk denilen sandığa girdik tek tek…
bunu bize aktaran hz insan ÖMER HAYYAM adında bir kuklacı:)