İnsanı, Hakk’ın kudretinin tecellîlerini müşâhededen bir an geri bırakmayan, kâinâttaki umûmî âhengin canları teshîr eden esrârını rûhlara duyuran neş’eden bir neş’e, hakîkatine susamış âşıklara ikrâm oluna…
Ferâğ-ı dâğ-ı kesret kıl eger dervîş iseñ dervîş
Yerâğ-ı bâğ-ı vahdet kıl eger dervîş iseñ dervîş

Göñül virme denî dehre tehammül eyle her kahre
Ki vahdetden ire behre eger dervîş iseñ dervîş

Adûv nefsi melâmet kıl derûnuñ sen selâmet kıl
Muhabbetden ‘alâmet kıl eger dervîş iseñ dervîş

Libâs-ı ‘ırzuñı çâk it tenezzülde özüñ hâk it
Yirüñ ‘Îsî-veş eflâk it eger dervîş iseñ dervîş

Olub şehbâz-ı lâhûtî şikâr it mürğ-i nâsûtı
Unutma teng-i tâbûtı eger dervîş iseñ dervîş

Erenler pâyine sür yüz nazar kıl anlara düpdüz
Mücâhid ol gice gündüz eger dervîş iseñ dervîş

Rızâ-yı pîrüñi her dem gözet tâ görmeyesin gam
Şeker ‘add it sunarsa sem eger dervîş iseñ dervîş

Özüñ yôğ eyle var itme göñüllerde ğubâr itme
Ne hizmet olsa ‘âr itme eger dervîş iseñ dervîş

Dilerse cânı cânânuñ belâdan dönme vir cânuñ
Unutma ‘ahd ü peymânuñ eger dervîş iseñ dervîş

Göñülden yu sivâ fikrin unutma hiç Hüdâ zikrin
Şikâr it sırlaruñ bikrin eger dervîş iseñ dervîş

Hüdâ her yirde hâzır bil kulûba cümle nâzır bil
Sınık dillerde nâsır bil eger dervîş iseñ dervîş

Senüñdür ma‘nevî her dil Sikender gözgüsi-veş sil
Tefekkür it bu remzi bil eger dervîş iseñ dervîş

Göñül yıkmağa kasd itme yola a‘mâ gibi gitme
Mekesle mûrı incitme eger dervîş iseñ dervîş

Harabâtîye hor bakma özüñi odlara yakma
Sakın hiçbir göñül yıkma eger dervîş iseñ dervîş

Sözüñi lûtf-ile söyle yüzüñi hâk-i râh eyle
Dime şu şöyle bu böyle eger dervîş iseñ dervîş

Cefâ vü cevri terk eyle vefâ vü ‘ahdi berk eyle
Çalış maksûdı derk eyle eger dervîş iseñ dervîş

Sözüñ benlikle feth itme özüñ yirmekle medh itme
Adûñı dahî kadh itme eger dervîş iseñ dervîş

Yıkub bu varlığuñ şehrin sıyırdub git safâ nehrin
Bulı gör vahdetüñ bahrin eger dervîş iseñ dervîş

Elin öp kim seni dögse du‘â eyle saña sögse
Gurûr itme seni ögse eger dervîş iseñ dervîş

Menâlüñ târ u mâr eyle mezellet ihtiyâr eyle
Seni sen saña yâr eyle eger dervîş iseñ dervîş

Sehâvet eyle kılletde şecâ‘at eyle fursatda
Kanâ‘at eyle zilletde eger dervîş iseñ dervîş

Özüñ ‘ilme’l-yakîn sevk it görüb ‘ayne’l-yakîn şevk it
Bulub Hakka’l-yakîn zevk it eger dervîş iseñ dervîş

Gider benligi sen senden tılâ lâ eyleyüb tenden
İşâret bes saña benden eger dervîş iseñ dervîş

Şerî‘at birle ol hem-dem tarîkatle yüri her-dem
Hakîkat birle ol mahrem eger dervîş iseñ dervîş

Tecellâ bul huzûr eyle tesellâ bul sürûr eyle
Vücûduñ cümle nûr eyle eger dervîş iseñ dervîş

Halîli kavlüñi tut var saña nâr ola tâ gülzâr
Ecel irişmedin zinhâr eger dervîş iseñ dervîş

AYVANSARAY TEKKESİ MEŞÂYÎHİNDEN
KONYALI ŞEYH YÛSUF EFENDİ EL-HALVETÎ (v. 1587)