Görünmezlik, gerilim sineması için vazgeçilmez bir nimet. Bir şeyin varlığını hissediyor ama onu göremiyorsanız, bu varlık iyi veyâ kötü olsun mutlaka sizi gerer ve tedirgin eder!

İşidirem sözünü göremezem yüzünü
Yüzünü görmekliğe cânım veresim gelir

Hüve’l-bâtın değil perde, hüve’z-zâhir O her yerde

Velâyet berâtı olan sûre-i ihlâs’tan biraz ışık d.olsun hânemize:

O Allah, Ehâd olandır:
Parçaların birleşmesinden oluşmamış ve parçalara ayrılmamış tek bir bütün!

O Allah, Samed olandır.
Som altın için samed denir, içinde altından başka hiç.bir.şey yok diye okunur.

Tek bir öz, her yerde zâhir iken duygu, düşünce, kimlik içinde kaybolanlar için bâtına çekilmiştir. Düşünce, dikkat, enerjiden ibâret olan insan yüzünden, doğal hâlini “dikkat dağınıklığı” oyunuyla gizlenmiş!

Yoğu var ve muhteşem gösterdin
Yeli gizledin, tozu gösterdin
[Cenâbı Mevlevî]

İşitecek kulağı olanlar İnsanlığın Târifi’nden işitti:
Dilinizde aşırılık (tecâvuzu’l hudûd) işlerinizde karışıklık (teşevvuşu’l emr) olmasa, siz de benim gördüklerimi görebilirsiniz.

Şimdi ve burada olan, gizli görünse de saklanmıyor.

Sûret-i Leylâ’dan sîret-i Mevlâ
Cemâlin arz edip hicâb gösterir

Doludur Hak ile âlem muhakkak
Nereye baksan anda görünür Hak
[Bak.ara:115]

İşte okumasını bilenlere bir de muammâ:
Çok görülen yoktur da yok görünen çoktur!

Şâhsi bir iltifat olarak anlamazsan sana verilecek bir müjdem var, almak için zahmetsizce ve doğal olarak farkında olman yeter:
Bunca zamandır misâfirsin bu tende
Yazıktır bilemezsen aradığın sende

İnsan yarım elma gibidir; öteki yarısı dosttur; onu bulamazsa ömrüne yazık!
[Pythagoras]

Şimdi ve burada duyacağın her şeyi duydun ammâ bunları güvenilir bir kaynaktan, doğrudan doğruya tecrübe etmediğin, sahnede kendin olarak deneyimlemediğin sürece, zihne ait bir beyan olarak kalır ve geçicidir!

Hakikatin etrafını koklayıp durarak, ikinci el bilinçle hiçbir yere varamayacaksın!

“Bildiğim tek bir meditasyon var” dedi güzel gören biri:

Yemek yerken, yerim
Yürürken, yürürüm
Uykum geldiğinde, uyurum

One thing at a time…

Her ne oluyorsa sâdece O olur.
“Ben” asla karışmam.

Araya ikilik:kişilik girmeden sâdece olan’a uyum

Hem OL•AN güzel değilse güzel ne ola ki?

El-hayru fî mâ-vakâa
Hayr ve güzellik olandadır

İnsanın gerçekliği, kendinde olmak murâdıdır.

Kendinizi bilemezsiniz ancak kendiniz olabilirsiniz! Bir bilen olduğunda bir de bilinen olur ki bu ikilik demektir. İkincisi her zaman ego-nefs, sahte benliktir.

Gerçek özünüz asla bir fiilin nesnesi olmaz o tektir ve dâimâ ÖZ•NEdir.

Nasıl buyurmuştu Varlığın Sevinci’ni duyan:
Eğer perde-i gayb, (bilinmezlik perdesi) açılsa yakînim ziyâdeleşmeyecek!

Görüşüm keskinlik kazanıp geçmişte ve gelecekte benim için neyin hayr ve güzel olduğunu görecek olsam vallahi yine şimdi ve burada olanı tercîh ederdim

Nasıl okumuştu bütün bu cümleyi birdenbire uyanan:

Gerçek özgürlük ve ızdırâbın sonu, şimdi, şu anda her ne hissediyor ve deneyimliyorsanız, onu tamamen siz seçmişsiniz gibi kabul edin ve seve seve yaşayın.

Her ne olmuşsa, başka türlü olamazdı!
Evvel ve âhirini, bâtın ve zâhirini bilen bilir ki:
“Ol•an Güzeldir”

Lâkin tam burada pek ince bir ayar vardır:
“Olan güzeldir” teslîmiyetiyle seve seve yenilen rızâ lokması, “artık bir değişim başlatamam, harekete geçme konusunda âcizim” pasifliği demek değildir.

Artık hareket geçme motivasyonu, yüzeydeki egonun arzu ve korkularından değil daha derinlerde, bütünle uyumlu tek merkezden doğar.

Sanki bedenin ölmüş ama üstünde olduğun at hâlâ koşuyormuş gibi…

Araya ikilik girmeden, yağmurun yağışı, güneşin doğuşu, gülün açışı gibi bir ırmak misâli bulanmadan, donmadan doğal olarak akar gider sonsuza…

Îmdi sen de ey tâlip!
Dışarda ve uzakta var.sayılan ilâhlara, latîf hakikatin kaynağı olarak tapınma! Böyle yaparsan sînende saklı hazîneyi elde etmek için dışarıya göz diken, başkasına el açan dilenciye benzersin.

Birliği önce kalbinde keşfet, için dışa zuhûrâtı ile istesen de ikilik giremez araya güzeller güzeli…