Mevlevî

If you must blink, do it now. Pay careful attention to everything you see and hear, no matter how unusual it may seem. And please be warned, if you fidget, if you look away, if you forget any part of what I tell you, even for an instant, then our hero will surely perish. Kırpmak zorundaysanız gözünüzü, bunu hemen yapın. Ne kadar sıra dışı görünürse görünsün birazdan duyacaklarınız. Mühimseyin yine de her şeyi. N’olur verin dikkatinizi. Huzursuzlanır da bakınıp durursanız etrafınıza… Bir anlığına dahi olsa söylediklerimin birazını bile unutursanız… işte o zaman ölür kesinkes kahramanımız (adem-i mana)

mevlevi

Biz sırr-ı aşkı neyle duyan Mevlevîleriz
Jeng-i sivâyı meyle yuyan Mevlevîleriz

Şimdi bir adam gördün ki, kendi eliyle yaptığı bir puta tapmakla o putu kendine ilâh edinmiştir. Bir de iman sâhibi birisini düşünelim. Bu imân sâhibi de gayba inanması dolayısıyla görmesi ve bilmesi muhâl olan Cenâb-ı Allah’a, hâzırmış gibi inanmaktadır. Puta tapanı gördüğünde ise muhakkak ki onu küfür ile itham edecektir. Her surette vecih gösteren Cenâb-ı Hakk olduğuna göre, puta tapanın ibâdeti de aslında Hakk’a râcidir. Ancak putu ilâh edinenin günah, Cenab-ı Hakk’ı tahtadan bir put şeklinde tahdit etmesinden, sınırlandırmasından, el-muhit esmasına muhalif davranmasından dolayıdır. İman sahibi de bu adamı küfür ile itham etmişti. Çok dikkat edelim! Bu imân sahibi de Cenab-ı Hakk’ı tahdit etmektedir. Zirâ onun imânındaki ilâh da yerleri ve gökleri ihâta etmesine rağmen, o putu ihâta edememektedir.

Mutlak iman sahibi ehlullah ise eşyâyı değil, eşyanın hakikatini müşâhede ettiğinden ve eşyânın hakikati de sırrullah olduğundan, hangi yöne dönerse dönsün Cenab-ı Allah’dan gayrısını göremez ki, onu ister put, isterse başka bir isimle adlandırabilsin.

Feeynemâ tuvellû fesemme vechullâh [2:115]

Artık nereye dönerseniz dönün, orası Allah’a çıkar, orada Allah’a dönmüş olursunuz. Bunun için siz, zâhir ve bâtından hangi cihete teveccüh ederseniz, işte cemi-i sıfatıyla  mütecelli olan Zatullah oradadır. 
 
Vâkıf-ı sırr-ı muazzamdır gürûh-u Mevlevî
Semme vechu’llâh’a mahremdir gürûh-u Mevlevî
[tuvellü-mevlevi] her baktığında, her döndüğünde, her gördüğünde ancak vech-i Hakk’a şahitlik edendir…
Zevk-i ruhânîyle dâim eyleyip cünbüşlerin
‘Ayn-ı cennet içre âdemdir gürûh-ı Mevlevî
Dünya haliyle son sözü “En yüce Dost’a” olan hakikatimizin , Hz. Mevlanâ sûretindeki Şeb-i Arûs’u (Dost’a kavuşma gecesi) mübarek olsun, o manadan bizlere de bir nûr dönsün. 
Ey âlemlerin Rabbi, bizi kendimize atfettiğimiz her türlü varlık vehminden, ben-ten hayalinden kurtararak, kendi sırrımızdaki hakikat-ı Muhammediye’ye selâmetle döndür.
Yâ Hakk, kendi hakikatini, bu abdinden seyreyle ki sana dönen bende senden gayrı birşey kalmasın!

Her görünen Dost yüzü
O’ndan ayırmam gözü
Gitmez dilimden sözü
Çağırım: Dost, Dost…