İnsan, kendi özüne doğru, derin, keskin, tek bir b.akış değilse nedir ki?
Dışardaki nesne, faaliyet, ilişkilerle uğraşmaktan yorulan insan “Ben kimim?” diye diye genişleyen halkalarla derine, daha derine dalarak kendini analiz ederse “BEN” diye(n) ayrı bir şey bulamayacaktır.
Şimdi kafa kağıdını, kimlik kartını eline al ve uzun uzun ismine resmine bak…
Bak da O sen misin söyle?
Elinde tuttuğun anlık fotoğrafı görülen, alnına bir isim yazılınca var görünen yokluk, sâdece alışkanlıklar enerjisi, hatıralar koleksiyonu, değişimler câmisi değil mi?
Olur ya belki aynaya bakmak
Sonsuza incelmek istersin
Şuracıkta toparladık
Hoş inciyi ipe dizmesen de hoş
İnsan insan derler idi,
İnsan ne değildir şimdi bilince…
Kendini tamamlayınca damlayan bir damladan damlayanlar:
Kapısı olan bir câmiye benzer insan…
Zihniyle ayıran ve kalbiyle birleyendir, toplananları dağıtan ve dağılanları toplayandır, hüküm veren ve vakit erişince verdiği hükmü kaldırandır çünkü insan çiçek açan ve yaprak dökendir.
Bütün isimlerin kendine yüklendiği “insan” anlayan ve anlatandır, önce sözü vâr eden sonra farkına varıp susandır.
İnsan kendini, kendi ile ve kendiliğinden ayrı görmeden sevendir.
Her isimden resimden, suretten şekilden ve her mertebeden varlığa anlam katandır, anlamda yaşayan, anlamı var eden sonra dönüp anlaşılmak isteyendir.
İnsan tek başladığı yolu, yok yere yaşayıp yine tek bitirecek olandır.
Yolda açılan görüntünün bir yanılsama olduğunu fark edebilen ve bu illüzyonun kaynağını ve sebebini keşfedebilendir.
İnsan kendi kitabını kendinden okuyunca, her darlığın bir ferahlık olduğunu anlamış ve ikram edilene, şâhid olduklarına teşekkürün ötesinde “mutlak şükür” denilebilecek bir hamd sancağının altında dinlenendir.
Sandığı sanı, kandığı kanı çoktur gerçi ammâ insan bu bedenden, bu beden olmadığına uyanandır.
Her şey olduğunu gören ve tam orda hiç bir şey olandır.
“Ohhh” deyip nefesini verirken de, “Âh” deyip nefesini verirken de nereye verdiğini ve nereden tekrar o nefesle dolduğunu deneyimleyendir.
Verdiğini alandır.
Aldığını yaşayandır.
Bunu fark edince cennetten çıkıp
Gittiği yer cennet olandır
Gönüller açık ve ferah,
Bakışlar neşe ve sevinç
Duruşlar huzur ve farkındalık olsun.
Olup durur güzeller güzeli…
A human being is essentially
a spirit -eye.
What ever you really see,
you are that.
[Rumi]
Eğer aşkı seversen cân olasın 